Korzyści z zastosowania georusztów w pracach odtworzeniowych po wykonaniu wykopu

Jakie są korzyści z zastosowania georusztu do stabilizacji w przypadku prac wykończeniowych związanych z wykopami pod nawierzchnią drogową?

Stosowanie georusztów w funkcji stabilizacji do dróg o nawierzchni ulepszonej jest powszechnie akceptowane. W zależności od funkcji i potrzeb projektowych nawierzchni, georuszt będzie wbudowany albo poniżej, albo w warstwie ulepszonego podłoża lub podbudowy pomocniczej, albo w niezwiązanych warstwach konstrukcyjnych, takich jak podbudowa zasadnicza.

Inżynierowie zajmujący się zarządzaniem drogami często zadają pytanie, czy wbudowanie georusztu nie spowoduje problemów przy wykonywaniu wykopów podczas instalacji mediów, czy to w fazie wykonywania samego wykopu, czy też przy odtwarzaniu nawierzchni. To nigdy nie stanowi problemu.

Prace wykopowe wykonywane poprzez georuszt Tensar są całkiem proste i można je wykonać każdą dostępną metodą - w sposób ręczny lub mechaniczny. Łyżka koparki przebije się przez georuszt nie powodując wyrwania z otaczającej go zasypki. Zaklinowanie pomiędzy georusztem a kruszywem jest zbyt duże, aby georuszt mógł być wyciągnięty przez koparkę.


Łyżka koparki przebija się przez georuszt Tensar bez naruszania przyległego materiału. 

Zazębienie i ograniczenie kruszywa, które zapewnia georuszt, okazuje się być w rzeczywistości na tyle korzystne przy wykonywaniu wykopów. W punkcie S3.2.4 Specyfikacji DfT (UK DfT Specification for the Reinstatement of Openings in Highways - Brytyjska specyfikacja DfT dotycząca odtwarzania nawierzchni drogowych na skutek wykonywanych wykopów) jest napisane, że "ściany wykopu powinny być równe i pionowe, bez podcinania nawierzchni oddanej do ruchu". Ma to na celu zapobieżenie utraty integralności strukturalnej w strefie oddziaływania otaczającej wykop. Na poniższym zdjęciu widać efekt podcięcia lub utraty integralności strukturalnej warstw nawierzchni, spowodowany brakiem podparcia i objawiający się w postaci pogorszenia stanu nawierzchni.


Pogorszenie stanu nawierzchni w obrębie wykopu, spowodowane podcięciem warstw nawierzchni podczas wykonywania wykopu (Źródło: www.asphaltinstitute.org)

Podcięcie i wybrzuszenie wykopu jest kontrolowane poprzez umieszczenie georusztu do stabilizacji kruszywa. Kruszywo niezwiązane ułożone zarówno nad, jak i pod georusztem zazębia się w oczkach georusztu, co uniemożliwia mu jakiekolwiek ruchy na boki.

Zastosowanie georusztu do stabilizacji zmniejsza niekorzystny efekt podcięcia warstwy podczas wykonywania wykopu, a tym samym zmniejsza ryzyko wystąpienia w przyszłości zniszczeń powierzchniowych konstrukcji w strefie oddziaływania przylegającej do naprawianego wykopu.

Odtworzenie wykopu musi przywrócić integralność strukturalną nawierzchni. Odbudowana nawierzchnia powinna być w stanie przenosić obciążenia od ruchu drogowego na podłoże w taki sam sposób, jak przed wykonaniem wykopu, bez powstania nierównomiernych osiadań i deformacji nawierzchni.

Czy w sytuacji, w której georuszt został wbudowany w nawierzchnię zgodnie z projektem, wykonanie wykopu poprzez wbudowany georuszt nie spowoduje utraty podparcia strukturalnego nawierzchni?

Stabilizacja kruszywa georusztem jest mechanizmem bardzo ograniczonym miejscowo. Obszary przyległe do wykopu nie są więc naruszone przez usunięcie fragmentu georusztu. Ale co z obszarem samego wykopu? Jeżeli georuszt znajduje się w dolnych warstwach konstrukcji nawierzchni, tzn. poniżej lub w warstwie ulepszonego podłoża, to już spełniła swoje zadanie, zapewniając stabilizację podczas budowy oraz umożliwiając układanie i zagęszczanie warstw nawierzchni. Utrata georusztu nie będzie miała znaczącego wpływu na nawierzchnię w trakcie jej eksploatacji.

Jeżeli georuszt został wbudowany w warstwy konstrukcyjne nawierzchni - podbudowę pomocniczą i/lub podbudowę zasadniczą z kruszywa, to przyczynia się on do zwiększenia właściwości użytkowych nawierzchni w trakcie jej eksploatacji. Użycie georusztu w obszarze wykopu musi zostać jednak zrekompensowane. Zwykle odbywa się to poprzez zwykłą wymianę materiału dolnej warstwy podbudowy pomocniczej na materiał o wyższej jakości użyty do podbudowy zasadniczej podczas odtwarzania wykopu, lub poprzez zastosowanie warstwy zbrojącej w postaci siatki lub kompozytu asfaltowego wbudowanego pomiędzy warstwą wiążącą i warstwą ścieralną.

Efekt stabilizacji uzyskany dzięki zastosowaniu georusztu ogranicza warstwy kruszywa, zapobiegając ich bocznemu przemieszczaniu się w stronę otwartego wykopu.

Asfaltowe warstwy pośrednie można stosować w celu zwiększenia trwałości zmęczeniowej górnych warstw nawierzchni przy odtwarzaniu wykopów. Tensar GlasstexPatch jest dostępny w rolkach o szerokości 1,0 m. Na spodniej stronie ma warstwę adhezyjną w postaci kleju, ułatwiającą instalację i wbudowanie pomiędzy warstwą wiążącą a warstwą ścieralną lub pomiędzy warstwą podbudowy asfaltowej a warstwą wiążącą. Spełnia ona wymagania punktu S12.3.3. Specyfikacji UK DfT dotyczącej odtwarzania nawierzchni drogowych na skutek wykonywanych wykopów - "Naprawa spękań na połączeniach nawierzchni". Stosuje się połączenie schodkowe, aby umożliwić wykonanie zakładu warstwy pośredniej o szerokości 300 mm poza pionową krawędź wykopu.

Georuszty do stabilizacji kruszywa, takie jak Tensar TriAx, umieszczone w niezwiązanych warstwach kruszywowych nawierzchni drogowej, zapewniają realną korzyść przy planowanym wykonywaniu i odtwarzaniu wykopów w przyszłości.

Asfaltowe warstwy pośrednie, takie jak Tensar GlasstexPatch, mogą zredukować zniszczenia na powierzchni wasrtwy ścieralnej, jeśli zostaną wbudowane w obrębie warstw asfaltowych podczas odtwarzania wykopu.